Αναμένοντας τις επόμενες ...
μειώσεις (στις αρχές του νέου χρόνου), που θα πλήξουν τα εισοδήματά μας και θα διαταράξουν την όποια τάξη έχουμε βάλει στη ζωή μας (εν μέσω Μνημονίων), ΔΕΝ χρειάζονται αριθμοί και πίνακες για να διαπιστώσει κανείς τη στασιμότητα της οικονομίας.
Έτσι έπειτα από τόσες θυσίες και από την κατάρρευση των εισοδημάτων, ξαναβλέπουμε το ίδιο έργο, διότι το 3ο και 4ο άτυπο μνημόνιο που έφεραν η κυβέρνηση ΣΥ.ΡΙΖ.Α - ΑΝ.ΕΛ οδηγούν, στην πολιτική κατάρρευση.
Δυστυχώς έτσι είναι "πρώτη φορά αριστερά". Ιδεοληψίες και λαϊκισμοί καταδεικνύουν ότι, ΔΕΝ προσφέρουν τις πραγματικές λύσεις.
Δημιουργούν φρούδες ελπίδες και αποδιοπομπαίους τράγους, χωρίς όμως και να προτείνουν κάτι ουσιαστικό.
Στην Ελληνική κοινωνία υπάρχει διάχυτος θυμός. Οι πολίτες ακούν, διαβάζουν για ναυάγια, ρήξεις, υποχωρήσεις και στο τέλος θα έχουμε μία από τα ίδια.
Κάποτε πρέπει να καταλάβουμε, ότι οι αποφάσεις που λαμβάνονται από την διακυβέρνησή τους, ΔΕΝ αφορούν τον καθημερινό αγώνα για την επιβίωση μας.
Η εποχή της αβεβαιότητας που διανύουμε, ενισχύεται από τους παρατρεχάμενους ιδεοληψίες, διότι καθημερινά στενεύει η πολιτική ωριμότητα και αυξάνεται ο φόβος.
Πιστεύω ότι, οι υπεύθυνοι χάραξης αυτής της πολιτικής θα πρέπει να δείξουν σεμνότητα και ταπεινότητα και να ακούσουν τις φωνές των ανθρώπων που βιώνουν τα προβλήματα της φτώχειας, της βίας, της κοινωνικής ανισότητας και της αδικίας.
Εδώ και οκτώ χρόνια το σκηνικό που στήνεται είναι τόσο ίδιο, που έχει κουράσει, ΔΕΝ δικαιολογεί καθυστερήσεις ή αστοχίες, η χώρα έχει πιάσει πάτο μετά από τόσα χρόνια κρίσης και μάλλον θα πρέπει να είμαστε ευτυχείς που... δεν έχουμε πάει πιο κάτω.
Είναι καιρός να αντιληφθούμε ότι οι ευθύνες που προκύπτουν στο ελληνικό πολιτικό σύστημα και όχι στον Έλληνα Πολίτη είναι ότι, η αποφυγή των ευθυνών προκύπτουν, αφενός από την κατάσταση της οικονομίας κι αφετέρου από τις συμφωνίες που έχουν υπογράψει.
Οι ευθύνες των πολιτικών πολλές και η χώρα έχει ανάγκη να κυβερνηθεί επιτέλους με σταθερότητα, με συνέπεια και συνεννόηση για να διασφαλιστούν οι προϋποθέσεις για ένα καλύτερο αύριο.
Όποιος ΔΕΝ αντέχει ν' αποχωρήσει, διότι ΔΕΝ υπάρχει άλλος δρόμος.