Ας πάψουμε να έχουμε ουτοπικές προσδοκίες.


Ξεκινώ με μια ...


προσωπική εκτίμηση. Ότι, ενδεχομένως να υπάρξει μία κοινωνική αναταραχή στην Ελλάδα που να φαίνεται να δημιουργεί "πονοκέφαλο".

"Πονοκέφαλο", διότι κάθε μέρα που περνάει πλησιάζουμε ακόμα περισσότερο στη στιγμή της μεγάλης κοινωνικής έκρηξης.

Τα φρικτά μέτρα που επιβάλλονται στην κοινωνία, εννοείται ότι δεν πρόκειται να υλοποιηθούν ή να αποδώσουν.

Κάποια στιγμή οι Έλληνες θα αντιληφθούν την οικονομική βία που τους ασκείται, χωρίς καμία προοπτική για το μέλλον τους, οπότε θα αντιδράσουν...

Έτσι κι αλλιώς το καπάκι της κατσαρόλας βράζει χωρίς σταματημό και δεν μπορεί να διατηρηθεί αιώνια κλειστό.

Αυτό το γνωρίζουν πρώτοι και καλύτεροι οι δανειστές αλλά και οι κυβερνώντες.

Και αναρωτιέμαι γιατί να γίνονται όλα αυτά ;

Μήπως τα επέβαλαν προκειμένου να αποτύχουν ώστε να αρπάξουν την δημόσια περιουσία και ιδιωτική περιουσία των Ελλήνων;

Μήπως η επίτευξη πλεονάσματος 3,5%  μέχρι το 2022, αξιολογείται πως ανήκει στη σφαίρα της φαντασίας;

Ας είμαστε ρεαλιστές. Τα μέτρα ΔΕΝ δίνουν λύση σε ένα πρόβλημα που σέρνεται από καιρό καθώς το θέμα του ελληνικού χρέους που επηρεάζει τις αγορές παραμένει ανεπίλυτο, κρατώντας μακριά την ανάπτυξη από την ελληνική οικονομία.

Η άποψή μου είναι ότι αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα σήμερα, χαρακτηρίζεται ουσιαστικά ως μία "κυλιόμενη πτώχευση".

Λογικά λοιπόν κάποια στιγμή οι πολίτες θα αντιληφθούν την οικονομική βία που τους ασκείται, χωρίς καμία προοπτική για το μέλλον τους, ενώ θα πάψουν να έχουν ουτοπικές προσδοκίες.

Πλησιάζει λοιπόν η ώρα της μεγάλης κοινωνικής έκρηξης, έπειτα μάλιστα από την απίστευτη διάψευση και αποκαθήλωση της αριστεράς.

Μόνο... που καθυστερεί αυτή τη μεγάλη έκρηξη.

Μήπως διότι υπάρχει έλλειψη εναλλακτικής λύσης;