Του Γεωργίου Βασιλάκη οικονομολόγου -φοροτεχνικού
Οι εξελίξεις στο ...
τομέα των εσόδων του Δημοσίου από τη φορολογία το πρώτο τρίμηνο του 2017 είναι ουδέτερες, δηλαδή είμαστε στα ίδια έσοδα όσα και το 2016 με μικρή μείωση. Δηλαδή έσοδα 9.515.593.136,80€, στο ίδιο σχεδόν ύψος με την αντίστοιχη περίοδο του 2016. Η διαφορά είναι 364,8 εκ λιγότερα. Συγκριτικά με το πρώτο τρίμηνο του 2016, τα έσοδα από άμεσους φόρους το πρώτο τρίμηνο του 2017 μειώθηκαν κατά 364,8 εκ. €, ενώ τα έσοδα από έμμεσους φόρους αυξήθηκαν κατά 317,11 εκ. €.(Επίσημα στοιχεία πηγή Έκθεση της ΑΑ ΔΕ)
Από εδώ βγάζουμε δύο συμπεράσματα. Ότι υπάρχει κόπωση από τη φορολογία και με το οπλοστάσιο το οποίο διαθέτει το υπουργείο Οικονομικών, ενώ υπόσχεται στους δανειστές, που ελέγχουν πλήρως τον φορέα. Αλλά δεν έρχεται η υπεραπόδοση που υπόσχονται.
Έτσι πάντα καταφεύγουν σε νέα μέτρα. Ακούμε για λίστες φοροδιαφυγής και για πολλά άλλα αλλά μικρή η συμβολή τους στην αύξηση των εσόδων αυτής της κατηγορίας. Πάντα τα έσοδα έρχονται από τη μεσαία τάξη και αυτούς που είναι το 17% των φορολογουμένων που πληρώνει το 70% των φόρων και επωμίζεται και μεγάλο μέρος εμμέσων φόρων.
Αυτοί λοιπόν οι φορολογούμενοι πληρώνουν φόρο εισοδήματος, εισφορές αλληλεγγύης, ΕΝΦΙΑ, ΦΠΑ αγορών γιατί καταναλώνουν πολύ περισσότερο από άλλους και υφίστανται τη μεγαλύτερη φορολόγηση. Είναι οι ελεύθεροι επαγγελματίες, μισθωτοί και συνταξιούχοι με αρκετά προσόντα, αλλά και η εργαζόμενοι με υψηλές απολαβές και ικανότητες.
Στην κοινωνία λοιπόν δημιουργούνται αισθήματα αδικίας που οδηγούν στη φοροαποφυγή και στη γενικευμένη έλλειψη συνοχής και συνείδησης. Και όλα αυτά για να το πω πιο καθαρά, τη στιγμή που μια ομάδα ανθρώπων της παραοικονομίας ζει ζωή με πλούτο και χλιδή, άλλοι εισφέρουν δεξιότητες, χρόνο και προσωπική εργασία. Αυτοί οι άνθρωποι αδικούνται από μια τέτοια μεταχείριση, σε μια πατρίδα που το δημόσιο χρέος μέσω της φορολογίας γίνεται ιδιωτικό και ένα ασφαλιστικό σύστημα σε πλήρη καθοδική πορεία.
Όσες εισφορές και να εισπραχθούν με το νέο ΕΦΚΑ δεν αρκούν να καλύψουν τη δημογραφική συρρίκνωση και τη φυγή νέων και 40ρηδων και επιστημόνων από τη χώρα. Ο προσανατολισμός του πληθυσμού στη φυγή είτε επιχειρηματικά είτε σαν μετανάστευση, έχει χαρακτηριστικά που δημιουργούν κενά στη χώρα. Μια περιοχή που υφίσταται αποτελέσματα τέτοιας πολιτικής μέσω της μεγάλης φορολογίας είναι η Θράκη και η Μακεδονία μας.
Έχει γείτονες ανταγωνιστικά κράτη που έχουν άλλες τιμές στα αγαθά και στις υπηρεσίες και δεν έχουν περιορισμούς στην κίνηση κεφαλαίων. Η συμφωνία με τους δανειστές θα σημάνει τη περαιτέρω από το 2019 αύξηση της φορολογίας πράγμα που σημαίνει λιγότερη κατανάλωση και οικονομική δραστηριότητα, σε τομείς που εξαρτώνται από το εσωτερικό της χώρας.
Οι περιβόητες επενδύσεις δεν ήρθαν ούτε θα έρθουν, όσο δεν γινόμαστε ανταγωνιστικοί. Η ελπίδα όπως λένε πεθαίνει τελευταία, αλλά η σύνεση έχει εκλείψει στα φορολογικά θέματα. Επικρατεί το δίκαιο της αφαίρεσης χρημάτων, χωρίς να νοιαζόμαστε για το αποτέλεσμα, είτε σε επιχειρήσεις είτε σε φυσικά πρόσωπα. Τα αποτελέσματα αυτής της τακτικής θα τα ζήσουμε.