Σήμερα θα προσπαθήσω να ...
δημιουργήσω μια πρόκληση για παραπέρα αναζήτηση κι εμβάθυνση σ' ένα πεδίο που αφορά όλους μας...την "ψυχή".
Ίσως, κανένα θέμα δεν έχει συζητηθεί τόσο πολύ, όσο η "ψυχή".
Μήπως, η "ψυχή" του ανθρώπου είναι πιο πολύπλοκο και σύνθετο απ' ότι φαίνεται;
Μήπως είναι ένα κομμάτι του εαυτού μας;
Αν υποθέσουμε ότι η ψυχή είναι ένα άλλο "σώμα" της ανθρώπινης ύπαρξης, μια διάσταση διαφορετική μέσα στην οποία κινούμαστε κι αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο και τον εαυτό μας καθημερινά, τότε διακρίνουμε μια σειρά από θέσεις που συνδέονται μαζί της.
Και αναρωτιέμαι, μήπως είναι ξεπερασμένο αυτό που πιστεύει ο μέσος άνθρωπος, ο οποίος τοποθετεί τα συναισθήματα στην καρδιά του;
Μήπως, όλα τα συναισθήματα, από τα πιο αρνητικά (μίσος) έως τα πιο θετικά
(αγάπη - έρωτας), εδράζονται στον εγκέφαλο - νου και δεν έχουν καμιά σχέση με την καρδιά;
Μήπως η “ψυχή” λοιπόν σαν έννοια, δημιουργήθηκε από την ανάγκη του ανθρώπου διατηρήσει τη γνώση και τη σοφία, που τότε άρχισαν να γίνονται εργαλεία επιβίωσης;
Μήπως οι αισθήσεις, μας κρατάνε σε επαφή με την δική μας ύπαρξη και των άλλων πραγμάτων γύρω μας;
Και τελικά τι είναι η ψυχή;
Η ψυχή (το πνεύμα) είναι η έδρα της βούλησης του ανθρώπου.
Το αποφασιστικό όργανο που χρησιμοποιεί τα ερεθίσματα που του δίνει το σώμα, εικόνες, μνήμες, υπολογισμούς κλπ. και κατευθύνει το σώμα για την υλοποίηση των αποφάσεων.
Η ψυχή είναι έδρα όλων των ανώτερων συναισθημάτων. Αγάπη, σεβασμός, λύπη, χαρά, φόβος, ελπίδα.
Πιστεύω ότι κάθε εξωτερικό ερέθισμα μας δημιουργεί συναισθήματα.
Συναισθήματα, που δεν είναι πάντα ευχάριστα, που όσο πιο δυσάρεστα είναι, τόσο προσπαθούμε να τα απωθήσουμε.
Τι ακριβώς απωθούμε όμως; Ένα κομμάτι του εαυτού μας;
Κλείνοντας πιστεύω ότι όταν η ψυχή αντιδρά, πονάει το σώμα.
Και τελικά το σώμα μας θα μας θυμίζει πράγματα που θέλουμε να ξεχάσουμε, διότι όταν η ψυχή μας είναι δυνατή... είμαστε ικανοί για τα πάντα!