Της καθ. Εφης Μπασδρα
Άκουσα προχθές την ...
τελευταία ομιλία της Michelle Obama ως πρώτης κυρίας των Ηνωμένων Πολιτειών. Μαντέψτε σε ποιούς απευθυνόταν! Σε σχολικούς συμβούλους!
τελευταία ομιλία της Michelle Obama ως πρώτης κυρίας των Ηνωμένων Πολιτειών. Μαντέψτε σε ποιούς απευθυνόταν! Σε σχολικούς συμβούλους!
Το 2014 ο Ομπάμα ξεκίνησε το πρόγραμμα «Reach Higher» σε μια πρόσπαθεια να
προωθήσει την τριτοβάθμια εκπαίδευση σε μεγαλύτερα κομμάτια του αμερικανικού
πληθυσμού που για πολλαπλούς λόγους δεν είχαν πρόσβαση σε αυτήν. Έτσι κάθε
χρόνο απο τότε, σε μια τιμητική εκδήλωση βραβεύεται εκείνος ο σχολικός σύμβουλος
που έκανε την διαφορά και έχει επιδείξει στη διάρκεια του χρόνου ηγετικές ικανότητες.
Αυτήν λοιπόν την εκδήλωση διάλεξε η Μισέλ Ομπάμα ως τελευταία της εκδήλωση
πριν αποχωρήσει απο τον Λευκό Οίκο!
Μέσα από την τελευταία ομιλία της απευθύνθηκε στους ακούραστους σχολικούς
συμβούλους. Ευχαρίστησε έναν-έναν προσωπικά σχεδόν, που σε δύσκολες συνθήκες
συνέβαλαν στην επιτυχία του προγράμματος «Reach Higher». Βράβευσε μία σύμβουλο
ενός μεικτού σχολείου, γενικής και τεχνικής εκπαίδευσης, η οποία κυριολεκτικα άλλαξε το τοπίο στην
περιοχή της όσον αφορά την πρόσβαση στην ανώτατη εκπαίδευση.
Και τέλος απευθύνθηκε στους νέους, το πιο σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας!
«Να έχετε αισοδοξία, θέληση, ελπίδα, να είστε υποψιασμένοι και ενεργοί ως
πολίτες. Να επιδιώκετε την καλύτερη ανώτατη εκπαίδευση! Τα δικαιώματα σας δεν
δωρίζονται αλλά κερδίζονται με αγώνες! Μην φοβάστε! Αγωνιστείτε με τη δύναμη
της ελπίδας».
Όλα έχουν την σημειολογία τους: η τελευταία ομιλία, οι σύμβουλοι-εκπαιδευτικοί,
η μεικτή εκπαίδευση, οι νέοι!!
Στη δική μας χώρα μας τώρα, ο θεσμός του σχολικού συμβούλου είναι σε
τελείως διαφορετική κατεύθυνση από αυτή των Ηνωμένων Πολιτειών. Ξεκίνησε γύρω στο 1982 και αντικατέστησε τον
θεσμό των επιθεωρητών. Η αλήθεια είναι
ότι από την αρχή επέδειξε μια μεγάλη δυναμική που στη συνέχεια φθάρθηκε και
υποβαθμίστηκε ως θεσμός. Τους λόγους μάλλον τους υποψιαζόμαστε!
Οι ίδιοι λόγοι που οι περισσότεροι θεσμοί
απαξιώνονται και φθίνουν στην χώρα μας: οι συντεχνίες, η αναξιοκρατία, και κυρίως το κομματικό κράτος. Στο όνομα του
έχουν τελεστεί «εγκλήματα καθοσιώσεως»! Καταργείται προεκλογικά με βαρύγδουπες
δηλώσεις για να εδραιωθεί την επαύριον
ακόμη πιο ισχυρό ...στο όνομα της κατάργησης! Στρατιές συγγενών, φίλων και
κολλητών περισσότερο από ποτέ το πιστοποιούν σήμερα!
Αξίζει να διαβάσει κανείς το άρθρο του Γιώργου Καπράνου: «Για το θεσμό του Σχολικού Συμβούλου: Μετά
τριάντα χρόνια ένας ψύχραιμος απολογισμός» (http://astrosnews.gr/?p=32472)
για μια
εμπεριστατωμένη ματιά στο θεσμό και την κακοδαιμονία του!
Στη διάρκεια της
θητείας μου ως Πρόεδρος του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών και στην πολυετή
ενασχόληση μου με θέματα εκπαίδευσης γενικότερα, ήρθα σε επαφή με φωτισμένους
σχολικούς συμβούλους, που κατέθεταν επισταμένες και τεκμηριωμένες προτάσεις
βελτίωσης της υλοποίησης των ευρωπαϊκών προγραμμάτων και όχι μόνο. Συμβούλους
και εκπαιδευτικούς που κόντρα στην απαξία της εποχής αγωνιούν και αγωνίζονται,
παράγουν και προοδεύουν!
Και στηρίζουν ένα από τα πιο απαρχιωμένα συστήματα
εκπαίδευσης στον κόσμο κόντρα σε συντεχνίες και καρεκλοκένταυρους που εύκολα
βολεύονται σε θέσεις συμβούλων υπουργών. Οι αριθμοί και οι αξιολογήσεις τύπου PISA το φωνάζουν δυνατά! Έχοντας απέναντι πολιτικούς
προισταμένους, που στο σύντομο πέρασμα τους απο το υπουργείο ανακατεύουν,
ακριβώς έτσι, ανακατεύουν τα πάντα όλα, αφήνοντας μετά την αποχώρηση τους χάος!
Γιατί τα γράφω όλα
αυτά?
Πολύ θα ήθελα λοιπόν και
εδώ στη χώρα μας, ένας θεσμός που ξεκίνησε πολύ καλά και αφορά στην ποιότητα
της εκπαίδευσης να συνέχιζε το ίδιο. Να πετυχαίναμε τη σύνθεση στα αντίθετα, μόνοι
μας οι άνθρωποι της εκπαίδευσης, συνενώνοντας δημιουργικά και συναιρώντας
στοιχεία και από τις δυό μεριές, χωρίς προκαταλήψεις σε μια γόνιμη και
αποδοτική υπέρβαση! Η ωριμότητα που έφερε η επταετής κρίση το επιβάλλει. Ο
κόσμος της εκπαίδευσης μπορεί να το κατορθώσει, μόνος του, με ουσιαστικές και
ρηξικέλευτες προτάσεις! Αφήνοντας έξω φρούδες υποσχέσεις και αριστερά
κλεισίματα ματιών πολιτικών προισταμένων!
Και κάτι τελευταίο και
σημαντικό: οι εκπαιδευτικοί όλων των βαθμίδων, οι «δάσκαλοι», είναι το
σημαντικότερο μέσον μιας κοινωνίας που ποντάρει και επενδύει στην γνώση, την
πρωτοπορία, την πρόοδο, την εκπαίδευση για όλους. Δεν είναι απέναντι!
Και κάποια φορά, κορυφαία
στιγμή στην αποχώρηση ενός αρχηγού, ενός σημαντικού ταγού που θα είχε επενδύσει
στην εκπαίδευση για την επανεκκίνηση μιας κοινωνίας σε κρίση, να ήταν η βράβευση
και η επιβράβευση των ανθρώπων της εκπαίδευσης!
Θα ήταν και αυτό μια
αλλαγή! Θα ήταν και αυτό η δύναμη της ελπίδας, σύμφωνα με την κα. Ομπάμα!
*Η καθ. Έφη Μπάσδρα
διετέλεσε Πρόεδρος του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών.