Του Γιώργου Παυλόπουλου
Στην ξέφρενη πορεία του προς τον ...
Στη συνέχεια, τα έβαλε ανοιχτά με την ηγεσία των Ρεπουμπλικάνων, αρνούμενος να υποταχθεί στις απαιτήσεις της και να προσαρμοστεί στον καθωσπρεπισμό του κόμματος. Δεν δίστασε, επίσης, να απολύσει τους επικεφαλής της προεκλογικής του εκστρατείας όταν διαπίστωσε ότι ήταν επικίνδυνοι ή όταν επιχειρούσαν να τον επαναφέρουν στον «ορθό δρόμο».
Στο τέλος, όπως είναι ήδη γνωστό, ταπείνωσε την Δημοκρατική αντίπαλό του, παρά το γεγονός ότι διέθετε τη στήριξη ολόκληρου σχεδόν του κατεστημένου της Ουάσιγκτον και του Μανχάταν, ακόμη και «κόκκινων» πρώην προέδρων και στελεχών των κυβερνήσεών τους, ενώ είχε συγκεντρώσει τουλάχιστον διπλάσια χρήματα από «δωρεές» ισχυρών.
Προκειμένου να το καταφέρει, δεν γήτευσε μόνο τους παραδοσιακούς ψηφοφόρους του κόμματός του, το υπερ-συντηρητικό, σκοταδιστικό και θρησκευόμενο κομμάτι της αμερικανικής κοινωνίας, την Κου-Κλουξ-Κλαν και το λόμπι των όπλων. Η φωνή του έφτασε -και έπεισε, όπως αποδείχθηκε από την επικράτησή του στις πολιτείες της βιομηχανικής «καρδιάς» των ΗΠΑ (Μίσιγκαν, Οχάιο, Ουισκόνσιν, Πενσιλβάνια) - σε σημαντικά τμήματα του παραδοσιακού λευκού προλεταριάτου, των αποκαλούμενων «μπλε κολάρων».
Τώρα, αντικειμενικά ο Τραμπ είναι υποχρεωμένος να αλλάξει πίστα. Όταν το κάνει, θα βρεθεί αυτομάτως αντιμέτωπος με το κλασικό δίλημμα όλων των ηγετών οι οποίοι κατάφεραν να εκλεγούν εκπέμποντας ασαφή και αντικρουόμενα μηνύματα, έτσι ώστε να προσελκύσουν όσο το δυνατόν περισσότερους ψηφοφόρους από διαφορετικές «δεξαμενές». Ποιους θα υπηρετήσω και ποιους θα στενοχωρήσω;
Τα μεσαία στρώματα, για παράδειγμα, θα απαιτήσουν άμεσα μέτρα τα οποία θα ανακόψουν και σταδιακά θα αντιστρέψουν την τάση των τελευταίων ετών, η οποία διευρύνει τις ανισότητες, όπως διαπιστώνουν όλα τα στοιχεία.
Επίσης, θα διεκδικήσουν η φωνή τους να ακούγεται πιο δυνατή στα κέντρα λήψης των αποφάσεων, ώστε να δικαιωθεί η «σιωπηρή Αμερική». Μόνο που οι φοροαπαλλαγές τις οποίες έχει υποσχεθεί ο Τραμπ, σύμφωνα με τους υπολογισμούς του περιοδικού Forbes, ωφελούν κατά τα τέσσερα πέμπτα το πλουσιότερο 1% των Αμερικανών πολιτών, κάτι που μαθηματικά έχει ως συνέπεια την περαιτέρω διεύρυνση του χάσματος με την κορυφή της πυραμίδας.
Η ρεπουμπλικανική πλειοψηφία στο Κογκρέσο, από την πλευρά της, θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να κινηθεί σε κατεύθυνση αντίθετη με εκείνη που ακολούθησε κατά τη θητεία Ομπάμα, όταν απείλησε μέχρι και να τινάξει στον αέρα τον προϋπολογισμό προκειμένου να μην αυξηθεί το δημόσιο χρέος. Μόνο που αυτό ακριβώς αναμένεται να συμβεί εάν υλοποιηθούν οι εξαγγελθείσες φοροαπαλλαγές, καθώς υπολογίζεται ότι η επιβάρυνση θα ανέλθει στο ιλιγγιώδες ποσό των 7 τρισ. δολαρίων για την επόμενη δεκαετία.
Στη Wall Street, επίσης, ο Τραμπ θα κληθεί να αποδείξει εάν οι βαριές κατηγορίες που εκτόξευσε σε βάρος της προεκλογικά έχουν περιεχόμενο και θα μεταφραστούν σε συγκεκριμένα μέτρα περιορισμού της ασυδοσίας της. Μόνο που οι πρώτες ενδείξεις οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ο «ναός του χρήματος» είναι πολύ ιερός για να τολμήσει να τον παραβιάσει ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ.
Αναφορικά δε με τους μετανάστες, οι αλαλάζοντες ξενόφοβοι ψηφοφόροι του θα απαιτήσουν να εκδιωχθούν εδώ και τώρα από το αμερικανικό έδαφος εκατομμύρια άνθρωποι, κυρίως από το Μεξικό και την υπόλοιπη Λατινική Αμερική. Μόνο που για χιλιάδες αμερικανικές επιχειρήσεις, η παρουσία και η εργασία τους είναι απολύτως απαραίτητη, εάν θέλουν να συνεχίσουν την παραγωγή τους με στοιχειωδώς ανταγωνιστικούς όρους.
Ανάλογες προκλήσεις είναι προφανές ότι θα αντιμετωπίσει ο νέος πρόεδρος και σε άλλα ζητήματα, συμπεριλαμβανομένης της αντιμετώπισης του Ισλαμικού Κράτους και των υπόλοιπων μετώπων της εξωτερικής πολιτικής (αναλυτικότερα σελ. 8,53). Μόνο που εκεί θα έχει προβλήματα, μιας και θα βρεθεί αντιμέτωπος με τα αντικρουόμενα συμφέροντα των συμμάχων της χώρας του, αλλά και των επιτελών του Πενταγώνου, του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και των μυστικών υπηρεσιών, που έχουν αποδείξει πως δεν διστάζουν να παρέμβουν, ποικιλοτρόπως...
Με άλλα λόγια, τα δύσκολα αρχίζουν από τώρα και θα «σφίξουν» μετά την ορκωμοσία της 20ής Ιανουαρίου. Οι αντιθέσεις είναι πολλές, οι επιφυλάξεις απέναντί του δεδομένες και το κοινωνικό θερμόμετρο ανεβαίνει ήδη, όπως δείχνουν οι διαδηλώσεις που πραγματοποιούνται και θα συνεχιστούν, με κεντρικό σύνθημα «Δεν είναι ο πρόεδρός μου».