Η απόφαση για το αν η ...
Βρετανία θα παραμείνει μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) ανήκει στον βρετανικό λαό και στους εκλεγμένους εκπροσώπους του.
Αλλά καθώς από αυτήν θα επηρεαστούν βρετανικά και ευρωπαϊκά συμφέροντα, τρίτα μέρη νομιμοποιούνται να τοποθετηθούν. Επιτρέψτε μου λοιπόν να ασκήσω αυτό το δικαίωμα και να εκφράσω μία ξεκάθαρη γνώμη: από τη δική μου οπτική (αλλά και πολλών άλλων Αμερικανών) μία απόφαση από την Βρετανία να εγκαταλείψει την ΕΕ θα ήταν εξαιρετικά ανεπιθύμητη.
Γνωρίζω την ειρωνεία που μπορεί να διακρίνουν κάποιοι σε αυτό, δεδομένου ότι η ανεξαρτησία των Ηνωμένων Πολιτειών ήρθε όταν οι αμερικανικές αποικίες ανεξαρτητοποιήθηκαν από την Βρετανία. Αλλά αυτό συνέβη τότε και τώρα είναι τώρα, και η έξοδος της Βρετανίας από την Ευρώπη θα γίνει δεκτή με λύπη και ανησυχία από τον πιο στενό σύμμαχό της.
Οι λόγοι είναι αρκετοί: ένας βασικός λόγος που οι ΗΠΑ εκτιμούν τις σχέσεις τους με το Λονδίνο τόσο πολύ είναι ο ρόλος του Ηνωμένου Βασιλείου στην Ευρώπη. Η Βρετανία είναι σημαντική όχι μόνο σε διμερές επίπεδο αλλά και επειδή πολύ συχνά, οι ΗΠΑ μπορούν να βασιστούν σε αυτή για να προωθεί θέσεις στις Βρυξέλλες που είναι κοντά στις αμερικανικές.
Η αποκαλούμενη «ειδική σχέση» έχει υπονομευτεί αρκετά τα τελευταία χρόνια, ειδικά με την άρνηση του Κοινοβουλίου να υποστηρίξει την στρατιωτική δράση στη Συρία. Η Βρετανία έχει γίνει - και θεωρείται - ένας σύμμαχος λιγότερο αξιόπιστος και ικανός και αυτή η αντίληψη θα ενταθεί αν η χώρα αποφασίσει να λάβει αυτή την απόφαση που θα περιθωριοποιήσει τον ρόλο της στην ήπειρο. Είναι δύσκολο να φανταστούμε ότι το Brexit θα οδηγήσει σε κάτι διαφορετικό από μία τοπικιστική και λιγότερο σημαντική Βρετανία.
Επιπροσθέτως, μία ΕΕ χωρίς την Βρετανία θα είναι μία ΕΕ στην οποία η Γερμανία θα έχει μεγαλύτερη επιρροή από αυτή που έχει σήμερα. Και τόσο μεγάλη συγκέντρωση εξουσίας σε έναν δεν μπορεί να είναι υγιής μακροπρόθεσμα, καθώς θα πυροδοτήσει αντιπάθειες ενάντια στη Γερμανία και πιθανώς θα καταστήσει την ΕΕ λιγότερο πρόθυμη και ικανή να δράσει συλλογικά στη διεθνή σκηνή. Το αποτέλεσμα θα είναι μία πιο αποδυναμωμένη Ευρώπη σε μία περίοδο που οι ΗΠΑ την χρειάζονται πιο ισχυρή.
Πρέπει να έχουμε κατά νου μία πραγματικότητα: η διαδικασία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης που ξεκίνησε στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο έχει επιφέρει σταθερότητα και ευημερία για σχεδόν τρία τέταρτα του αιώνα. Μία βρετανική απόφαση να ζητήσει διαζύγιο, θα ενίσχυε τις ήδη υπάρχουσες φυγόκεντρες δυνάμεις. Ο εθνικισμός και ο λαϊκισμός, που γνωρίζουν άνοδο τόσο για οικονομικούς όσο και για κοινωνικούς λόγους, θα γιγαντωθούν.
Η απόφαση του βρετανικού λαού να εγκαταλείψει την ΕΕ θα θέσει εκ νέου το ερώτημα της ανεξαρτησίας της Σκοτίας. Πράγματι, πολλοί στη Σκοτία θα ζητήσουν να ανεξαρτητοποιηθούν προκειμένου να παραμείνουν μέλος της ΕΕ. Ο κατακερματισμός δύσκολα θα σταματήσει εκεί. Συγκεκριμένα, η αποχώρηση της Βρετανίας από την ΕΕ και της Σκοτίας από τη Βρετανία, θα αυξήσει τις εντάσεις στη Βόρεια Ιρλανδία μεταξύ των Ενωτικών και των Ρεπουμπλικάνων.
Η απόφαση της Βρετανίας δεν θα ληφθεί σε κενό. Στην πραγματικότητα, η χρονική συγκυρία δεν θα μπορούσε να είναι χειρότερη. Η Ευρώπη ήδη αντιμετωπίζει μία απόλυτη καταιγίδα δημοσιονομικών προβλημάτων, αναιμικής οικονομικής ανάπτυξης, τεράστιας εισροής μεταναστών και προσφύγων και ρωσικής επιθετικότητας.
Και σαν να μην ήταν αυτά αρκετά, υπάρχει το χάος στη Μέση Ανατολή, η κλιματική αλλαγή, η τρομοκρατία και τώρα μία νέα ασθένεια, ο ιός Ζίκα. Εντός του 2016 στις ΗΠΑ θα εκλεγεί νέος πρόεδρος. Το τελευταίο πράγμα που θα χρειάζεται, θα είναι ο στενότερος σύμμαχος της Αμερικής να αναλώνεται σε ένα δύσκολο διαζύγιο.