Νομίζω ότι η αφετηρία για ...
να προχωρήσουμε στην επόμενη φάση βρίσκεται στην αναδιάρθρωση του χρέους και το πέρασμα στη ανάπτυξη.
Όσο η αφετηρία θα μετατίθεται χρονικά, τόσο οι πληγές θα βαθαίνουν, οι ελπίδες θα εξανεμίζονται και οι αντοχές του λαού θα εξαντλούνται.
Τα έξι χρόνια κρίσης έχουν προκαλέσει πολλά προβλήματα και η κυβέρνηση διαθέτει επιπλέον και την πικρή εμπειρία των δικών της διαπραγματευτικών λαθών.
Δυστυχώς αλλά περιθώρια δεν υπάρχουν, ο κόσμος νοιώθει προδομένος και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να αναζητηθούν ή να κατασκευαστούν νέες παρατάσεις.
Το δυσάρεστο είναι (όπως αναμένονταν), ότι η διαπραγμάτευση ξανάρχισε, αλλά δεν άρχισε καλά.
Οι εκπρόσωποι των δανειστών ήρθαν, πρόβαλλαν νέες, μεγαλύτερες απαιτήσεις και δημιούργησαν ασφυκτικές πιέσεις που θα συνεχίσουν να τις εντείνουν καθώς οι απαιτήσεις τους θα μεγαλώνουν.
Θεωρώ ότι, το Ασφαλιστικό είναι προαπαιτούμενο, όχι μόνο για την αξιολόγηση, αλλά ενδεχομένως για την αντίστοιχη δανειακή δόση και για την ελάφρυνση του χρέους.
Επίσης ότι, η ελάφρυνση του χρέους προϋποθέτει νέο «πακέτο» μέτρων και προφανώς ένα νέο μνημόνιο… 4, για το οποίο έχουμε πει στο ραδιόφωνο.
Πιστεύω ότι, αν η αξιολόγηση είχε κλείσει όπως αρχικά προβλεπόταν, θα μας είχε κοστίσει λιγότερο και προφανώς ευνοϊκότερο θα ήταν το αποτέλεσμα.
Πιστεύω επίσης ότι, η κυβέρνηση γνωρίζει τις συνέπειες των δικών της καθυστερήσεων, διότι δεν αξιοποίησε τους πρώτους μήνες της διακυβέρνησης στην εξουσία.
Όλοι αναζητούμε μια καλύτερη Ελλάδα, προσμένοντας την σταδιακή επούλωση των πληγών μας με εναλλακτικό σχέδιο εξόδου της χώρας από την κρίση.
Κλείνοντας πιστεύω, ότι δεν ωφελεί να κλαίμε πάνω από το χυμένο γάλα, καθώς θεωρώ ότι, ο Κυριάκος Μητσοτάκης στην επόμενη βουλή θα χτίσει θεσμικά την Ελλάδα από την αρχή και θα καθορίσει την τύχη της Ελλάδας για τις επόμενες δεκαετίες.