Η μητέρα όλων των ...
μαχών είναι το Ασφαλιστικό και τις επόμενες ημέρες θα κριθούν όλα.
Τόσο για τις μειώσεις στις συντάξεις, όσο για τα εναλλακτικά σχέδια που προτείνονται.
Μπορεί το Ασφαλιστικό, που χωρίζει τις δύο πλευρές και να είναι ένα ιδιαίτερα ευαίσθητο ζήτημα και οι όποιες ρυθμίσεις να επηρεάζουν τη ζωή όλων των ασφαλισμένων, αλλά είναι και μια ανοιχτή πληγή που καθηλώνει την οικονομία και αποτελεί μια από τις βασικές αιτίες που ταλανίζουν δημοσιονομικά τη χώρα.
Συνομιλώ καθημερινά με γνώστες του Ασφαλιστικού καθώς με βεβαιώνουν ότι με το σχέδιο του κ. Κατρούγκαλου θα υπάρξουν σοβαρές μειώσεις στις συντάξεις των νέων συνταξιούχων, οι οποίες νομοτελειακά θα παρασύρουν προς τα κάτω και τις καινούργιες συντάξεις, που θεωρητικώς με χαρτί και με μολύβι παραμένουν ανεπηρέαστες έως το 2018.
Συνομιλώ παράλληλα με βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι λένε πως τα έχουν βάλει κάτω και βεβαιώνουν κατηγορηματικά ότι δεν πρόκειται να υπάρξουν μειώσεις.
Δεν έχω λόγο να αμφισβητήσω τις καλύτερες προθέσεις των δεύτερων, αλλά ούτε και την επιστημονική επάρκεια των πρώτων.
Άρα που καταλήγουμε; Είτε ότι κάποιος αντιπολιτευτικός φανατισμός τυφλώνει τους επιστήμονες είτε ότι οι κυβερνητικοί ψεύδονται συνειδητά.
Επειδή, ούτε το ένα ούτε το άλλο είναι κολακευτικό για οποιονδήποτε, αφήνω στην άκρη τις πολιτικές προθέσεις και καταπιάνομαι με τους αριθμούς.
Πως γίνεται δύο ομάδες ανθρώπων να διαβάζουν καλοπροαίρετα τους ίδιους αριθμούς και να καταλήγουν σε αντίθετα συμπεράσματα;
Δεν είναι μυστήριο; Μήπως να καταφεύγουμε σε κάποιον τρίτο;