Τις προηγούμενες μέρες ...
έγραψα, εάν υπάρχει κανείς που μπορεί να εγγυηθεί, πως θα είναι η κατάσταση στην Ελλάδα στα τέλη Φεβρουαρίου 2016, καθώς οι πολίτες κατακλύζονται από ειδήσεις και αγωνιούν για την επόμενη ημέρα.
Και αυτό, διότι στα τέλη Φεβρουαρίου, θα είναι εξαιρετικά πιθανό το κράτος να ξεμείνει πάλι από ρευστότητα, καθώς η κυβέρνηση μετέθεσε για τις αρχές του 2016 τον σκόπελο του Ασφαλιστικού, αλλά και σημαντικές μεταρρυθμιστικές εκκρεμότητες που αναζητούν τη λύση.
Επίσης θα φανεί, κατά πόσον είναι ρεαλιστικό να περιμένει κάποιος ότι θα κλείσει η αξιολόγηση για να εκταμιευθεί η δόση του ενός δισ. ευρώ ώστε να αρχίσει η διαπραγμάτευση για το χρέος.
Η κυβέρνηση και η χώρα θα βρεθούν σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι και ενδεχομένως η επιβολή νέων φόρων θα προκαλέσουν το ξέσπασμα ολόκληρης της κοινωνίας.
Ο πρωθυπουργός χρειάζεται κοινοβουλευτικά "κορμιά", έτοιμα να ψηφίσουν νομοσχέδια και τροπολογίες και αναζητά διαθέσιμους "συνεταίρους" για να εξαπολύσει τη νέα επίθεση ενάντια στον ελληνικό λαό.
Τα κόμματα της αντιπολίτευσης πιστεύουν ότι εάν συναινούσαν θα ήταν σαν να αυτοκτονούσαν πολιτικά.
Μακάρι όλες οι πολιτικές δυνάμεις να συναινούσαν για τον σχηματισμό μιας οικουμενικής Κυβέρνησης, που θα πέρναγε τα δύσκολα στην οικονομία, το Προσφυγικό και θα προετοίμαζε την επόμενη μέρα της χώρας, αλλά αυτό δεν φαίνεται.
Σήμερα οι συνθήκες θυμίζουν έντονα το φθινόπωρο του 2014 και τα διλήμματα της κυβέρνησης Σαμαρά.
Ίσως όμως ο πρωθυπουργός να φέρει, μια μεταβατική κυβέρνηση συνεργασίας λίγων μηνών, αλλά μια τέτοια εξέλιξη δεν υπηρετεί τα συμφέροντα του συστήματος και τους σχεδιασμούς του Κουαρτέτου.
Η ομάδα γύρω από τον κ. Τσίπρα θα επιδιώξει να είναι αυτός ο πρωθυπουργός και στην επόμενη εκδοχή διακυβέρνησης.
Άλλωστε ο πρωθυπουργός, είναι λιγότερο φθαρμένος από τους άλλους και έδειξε στους Ευρωπαίους ότι μπορεί να περάσει μνημόνια.