Του Γιώργου Κράλογλου
"Δεν με ενδιαφέρει τι θα ...
κάνουν, αλλά με 300 ευρώ δεν θα δουλέψουμε. Να ρίξουν τις εργοδοτικές εισφορές. Να μειώσουν το ρεύμα. Ας απολύσουν δημόσιους υπαλλήλους. Ο ιδιωτικός τομέας πλήρωσε αρκετά. Την... 'αξιοπρέπεια' πουλήστε την στο δημόσιο...". Καθαρή, γνήσια και ανθρώπινη αγανάκτηση που την προτείνω ως βάση προβληματισμού.
Η "φωνή" ανήκει στον σχολιαστή Alex1966 και "βγήκε" στο προηγούμενο σημείωμά μου για τις συλλογικές συμβάσεις και τον κατώτατο των 751 ευρώ.
Η δε πρότασή μου για παραπέρα προβληματισμό γίνεται για να υπογραμμίσω την ξεχωριστή σημασία της ειδικά αυτήν την περίοδο.
Είναι αδιαμφισβήτητο και χωρίς συζήτηση το δικαίωμα κάθε εργαζόμενου να δουλεύει με αξιοπρεπή μισθό, που (κατά την προσωπική μου άποψη) πρέπει να ξεπερνά και τα 751 ευρώ (όπως συμβαίνει εντός της Ε.Ε.) και βεβαίως με συλλογικές συμβάσεις ώστε να γνωρίζει και τους κανόνες του παιχνιδιού στην αγορά εργασίας.
Τα αυτονόητα δεν θέλουν ούτε πολιτικούς κομπασμούς ούτε δημοσιογραφικούς ηρωισμούς και άλλες γραφικότητες...
Γι' αυτό και το θέμα μας δεν είναι η ουσία αυτονόητων εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων ακόμη και σήμερα.
Θέμα μας είναι το χοντρό δούλεμα των "22 κινηματιών" βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ στους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα και (ακόμη περισσότερο) στο 1.500.000 άνεργους (που πηγαίνουν για τα 2.000.000) με προσφερόμενη "σανίδα σωτηρίας" τα έτσι και αλλιώς δίκαια εργασιακά δικαιώματα.
Είναι χοντρό το δούλεμα γιατί πατάνε τον κάλο του εργαζόμενου του ιδιωτικού τομέα στην προσπάθειά τους να εξασφαλίσουν τους μισθούς και τις συμβάσεις των "ερυθρών παιδιών" που ετοιμάζουν κατά εκατοντάδες να χώσουν στο κράτος και στους Δήμους.
Αλλά ο εργαζόμενος και ο άνεργος του ιδιωτικού τομέα έχει πριν απ' όλα και πάνω απ' όλα ανάγκη για δουλειά.
Και μάλιστα δουλειά στον τόπο του από τον τόπο του. Και όχι έξω από αυτόν ως μετανάστης.
Θέλει πραγματικές θέσεις εργασίας, ανάπτυξη της οικονομίας και σεβασμό στην εργασία και στις αποδόσεις του όχι μόνο από τους επιχειρηματίες αλλά και από την Πολιτεία.
Θέλει υγιείς ιδιωτικές επιχειρήσεις που να μπορούν να τον απασχολούν 8ωρα και όχι 4ωρα με ασφάλιση και μισθό που θα κατατίθεται κανονικότατα στην Τράπεζα και δεν θα καθυστερεί 3μηνα και 6μηνα χωρίς να γνωρίζει που θα καταλήξει η αμοιβή του.
Εδώ ακριβώς εστιάζεται και το πρόβλημα μας την περίοδο αυτή.
Τώρα που βλέπουμε να διαμορφώνονται συνθήκες απόλυτης Βαλκανοποίησης της Ελλάδας με μισθούς Βουλγαρίας στην καλύτερη περίπτωση.
Τώρα είναι που πρέπει να προλάβει ο εργαζόμενος του ιδιωτικού τομέα να υψώσει έγκαιρα την φωνή του και να απαιτήσει τα δικαιώματά του αφού οι χειραγωγημένοι εργατοπατέρες είναι δουλικά υποταγμένοι στα κόμματα.
Να λοιπόν γιατί πρέπει να ακουστούν φωνές όπως αυτή του Alex 1966 πριν φτάσουμε να έχουμε στα χαρτιά συλλογικές συμβάσεις και μισθούς με 751 ευρώ του ΣΥΡΙΖΑ αλλά στην πράξη 300 ευρώ, 4ωρα... Και αν τα θέλεις.
Τι κάνουν γι' αυτό οι αριστερές πλατφόρμες και οι κομμουνιστικές πτέρυγες;
Τι κάνουν οι συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ και οι 22 "κινηματίες" (εκτός από το κομματικό παιχνίδι που παίζουν) που θεωρούν τον ιδιωτικό τομέα παρασιτική οικονομία και δεν προτείνουν τίποτε εκτός από την αφαίμαξη του για να συντηρούν το κράτος;
Οι 22 λενινιστές και σταλινιστές που θα χαλάσουν τον κόσμο αν ο ΣΥΡΙΖΑ πάρει μέτρα πραγματικής ανάπτυξης της ιδιωτικής οικονομίας.
Θα ακουστούν σε όλο τον πλανήτη αν ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει ιδιωτικοποιήσεις κρίνοντας ως αναγκαία την επαναφορά επενδυτικού κλίματος έστω και παραχωρώντας ένα μέρος του κράτους.
Δεν φτάνουν μόνο η υποκρισία και τα κροκοδείλια δάκρυα που χύνουν... για τους εργάτες των ιδιωτικών επιχειρήσεων.
Ας πουν επιτέλους την αλήθεια. Ότι το κράτος δεν μπορεί να κάνει ανάπτυξη ούτε θα έχει λεφτά για συμμετοχές και δημόσιες επενδύσεις όσο έχει δεσμεύσεις για πλεονάσματα.
Ποια ανάπτυξη να υποσχεθεί ο ΣΥΡΙΖΑ όταν η μισή κυβέρνηση κάνει πως δεν βλέπει και την αυθαίρετη (εκτός μνημονίου) φορομπηχτική πολιτική του 2010 -2015 και μιλάει για πλούτο που θα χρηματοδοτήσει την ανασυγκρότηση της χώρας...
Ας φροντίσουν να εξασφαλίσουν δουλειές στους άνεργους και εργασιακή ασφάλεια στους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα όπως εξασφάλισαν και στις καθαρίστριες του κρατικού τομέα και φτάνει αυτό... Τα άλλα τα δικαιούνται οι εργαζόμενοι.
Ας ανοίξουν την οικονομία στις πραγματικές παραγωγικές δυνάμεις (που είναι οποιαδήποτε άλλος εκτός από το αποδεδειγμένα ανίκανο και σπάταλο κράτος επιχειρηματία) και μόνο τότε θα πείσουν ότι πονάνε τα εργασιακά δικαιώματα.
Όλων όμως των εργαζομένων .Και όχι μόνο της νομενκλατούρας.