Όσο πλησιάζει η ...
ώρα της κάλπης τόσο οι διεκδικούμενες ψήφοι λιγοστεύουν. Λογικό είναι άλλωστε. Στους ήδη αποφασισμένους για την επιλογή τους προστίθενται καθημερινά και κάποιοι νέοι, που όμως δεν είναι τόσοι ώστε η στρατιά των αναποφάσιστων να περιορισθεί αισθητά.
Η τελευταία βδομάδα, στην οποία εισερχόμαστε μεθαύριο, θα κρίνει επιλογές τους και θα καθορίσει, σε μεγάλο βαθμό, και το εκλογικό αποτέλεσμα.
Οι δημοσκοπήσεις υπολογίζουν γύρω στο 10% τους αναποφάσιστους. Και φυσικά διεκδικούνται απ' όλους και όχι μόνο από τα δύο μεγαλύτερα κόμματα, που διαβλέπουν σ' αυτούς τη δυνατότητα να επιτύχουν τον στόχο τους. Και οι «μικροί» της επικείμενης εκλογικής αναμέτρησης απ' αυτήν τη δεξαμενή ψηφοφόρων ελπίζουν ν' αντλήσουν τις ψήφους που χρειάζονται για να υπερβούν το όριο του 3% και να μπουν στη Βουλή.
Ωστόσο, ενδέχεται να είναι και περισσότεροι. Εκτός απ' αυτούς που ευθαρσώς δηλώνουν ότι δεν έχουν επιλέξει ποιο κόμμα θα ψηφίσουν, υπάρχουν και εκείνοι που ναι μεν δηλώνουν κάποια κομματική προτίμηση, αλλά αφήνουν ανοιχτό το ενδεχόμενο ν' αλλάξουν γνώμη, ακόμη και μέσα στο παραβάν. Κι αυτός είναι ακόμη ένας παράγοντας που καταδεικνύει τη ρευστότητα η οποία χαρακτηρίζει την επικείμενη εκλογική αναμέτρηση.
Πάντα οι τελευταίες μέρες ενός προεκλογικού αγώνα είναι οι κρισιμότερες. Αλλά στα χρόνια της κρίσης έχει αποδειχθεί ότι καιροφυλακτούν ανατροπές που υπερβαίνουν κάθε προσδοκία. Οπως έγινε στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις του 2012.
Ποιος περίμενε ότι στην αναμέτρηση του Μαΐου ο ΣΥΡΙΖΑ θα εκτοξευόταν από τα μονοψήφια προγνωστικά κοντά στο 20%; Ή ότι η δυναμική που εμφάνιζε για τον Ιούνιο δεν θα ήταν ικανή να τον εκτοξεύσει στην πρώτη θέση; Ο νικητής των εκλογών δεν βρίσκεται κρυμμένος στις δημοσκοπήσεις.
Ίσως η ψήφος των αναποφάσιστων να είναι η μόνη που τον γνωρίζει.