Περιττεύει, υποθέτουμε, η ...
επισήμανση της κρισιμότητας των στιγμών. Ο καθένας αντιλαμβάνεται πως όταν έπειτα από τεσσεράμισι χρόνια σκληρής λιτότητας και εξουθενωτικών θυσιών φτάνει η στιγμή που δρομολογούνται εξελίξεις, οι οποίες ούτως ή άλλως θα επηρεάσουν την πορεία του τόπου και θα καθορίσουν το μέλλον μας, είναι αυτονόητα αυξημένες οι ευθύνες εκείνων που με τις επιλογές τους και τις αποφάσεις τους θα έχουν την κύρια ευθύνη για ό,τι ακολουθήσει.
Δεν είναι πολλές οι επιλογές που προσφέρονται. Για την ακρίβεια είναι μόλις δύο. Και δεν είναι αποκλειστικά ελληνική υπόθεση η ευτυχής κατάληξη της μιας ή της άλλης από τις προσφερόμενες λύσεις. Διότι είτε η κυβερνητική πρόταση επικρατήσει είτε η υποστηριζόμενη από την αξιωματική αντιπολίτευση διαδικασία επιλεγεί για να χαράξει το μέλλον, το βέβαιο είναι ότι καθοριστικό ρόλο στην όποια κατάληξη θα έχουν και οι εταίροι και δανειστές μας.
Ούτε περίεργο είναι ούτε να αγνοήσουμε δικαιούμαστε τη συμμετοχή των εταίρων και δανειστών μας στην όποια λύση τελικά επιλέξουμε. Από τη στιγμή που αποτελεί σημείο σύγκλισης της συντριπτικής πλειονότητας του πολιτικού κόσμου η παραμονή της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ενωση και ειδικότερα στην Ευρωζώνη και στη βοήθειά τους είναι που προσβλέπουμε για την ταχύτερη δυνατή επούλωση των πληγών μας, αυτόματα ο ρόλος τους αναβαθμίζεται ακόμη περισσότερο και οι παρεμβάσεις τους είναι καθοριστικής σημασίας.
Αλλά και αυτή ακόμη η παράμετρος αποκλειστικά ελληνικής επιλογής είναι. Εμείς θα αποφασίσουμε τι τελικά θέλουμε και σε ποια έκταση θα τους παραχωρηθεί το δικαίωμα της παρέμβασης. Και είναι κάτι που σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να ξεχάσουμε ή και σιωπηλά να εκχωρήσουμε.
Άλλωστε, την εντολή διακυβέρνησής του ο ελληνικός λαός στα ελληνικά πολιτικά κόμματα και στους Ελληνες βουλευτές τη δίνει και από αυτούς περιμένει να σταθούν άξιοι της αποστολής τους και να τιμήσουν την εμπιστοσύνη του.
Ιδιαίτερα στις κρίσιμες ώρες που ζούμε. Και που ο Ελληνας πολίτης στέκει και σχετικά αμήχανος μπροστά στα προβλήματα και στις πιθανές λύσεις τους, αδυνατώντας να επιλέξει με βεβαιότητα τον δρόμο που θα πάρει. Γι' αυτό και η ευθύνη πολιτικών και κομμάτων, όπως επίσης και των μέσων μαζικής ενημέρωσης, μέχρι και ιστορικής σημασίας μπορεί να χαρακτηριστεί.
Στο πολίτευμα της αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας οι πολίτες αναθέτουν στους εκλεγμένους εκπροσώπους τους να αποφασίζουν αντ' αυτών. Και μπροστά σε αυτήν ακριβώς την υποχρέωση στέκονται όσοι έχουν την ευθύνη και την τιμή αυτής της ιδιότητας. Θα αποδειχθούν αντάξιοι της αποστολής τους μόνο αν καθορίσουν ανιδιοτελώς και υπεράνω κομματικών και προσωπικών σκοπιμοτήτων τη στάση τους.