μέτωπο υπέρ της ασφάλειας των πανεπιστημιακών εγκαταστάσεων. Και εύλογα δικαιούται να συμπεράνει κανείς ότι η στάση του πρύτανη του Πανεπιστημίου Αθηνών αφύπνισε τους συναδέλφους του των άλλων ΑΕΙ, που συνειδητοποίησαν πως δεν θα πρέπει να παραμείνουν αδιάφοροι μπροστά στο θέμα που έχει ανακύψει.
Από χθες, λοιπόν, το θέμα της φύλαξης των πανεπιστημιακών χώρων έχει τεθεί επιτακτικά και προς την πλευρά της πολιτείας, μια και δεν αρκεί η νομοθετική κατοχύρωση του δικαιώματος της φύλαξης των χώρων, αλλά θα πρέπει να υπάρξουν και οι προϋποθέσεις για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος.
Το αίτημα είναι εύλογο. Η αξιοπρεπής φύλαξη προϋποθέτει δαπάνη και είναι υποχρέωση της πολιτείας να την καλύψει. Ακόμη και στις δύσκολες δημοσιονομικά ώρες που περνάμε, υπάρχουν δαπάνες που επιβάλλεται οπωσδήποτε να καλυφθούν. Και η συγκεκριμένη ανήκει σ' αυτή την κατηγορία, όπως η πείρα έχει αποδείξει σ' όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης και ιδιαίτερα στα τελευταία χρόνια.
Αλλά πέραν όλων αυτών συντρέχουν και γενικότεροι λόγοι για τους οποίους το θέμα αυτό θα πρέπει να κλείσει το ταχύτερο δυνατό και με την πλήρη και αδιαμφισβήτητη τήρηση της νομιμότητας.
Διότι, εκτός των άλλων, στο θέμα επιχειρείται να δοθεί πρωτίστως πολιτική διάσταση και αν η απάντηση δεν είναι άμεση και δεν συμμετέχουν σ' αυτήν όλες, ή έστω οι περισσότερες, πρυτανικές αρχές, θα επιχειρηθεί να διατηρηθεί το θέμα στην επικαιρότητα μέσω κινητοποιήσεων οιωνδήποτε θεωρούν ότι δικαιούνται να έχουν άποψη για τη νομοθεσία περί των ΑΕΙ και τον τρόπο εφαρμογής της.
Αυτή τη φορά οι πρυτανικές αρχές δεν αποφεύγουν τις ευθύνες τους αλλά τις αναλαμβάνουν πλήρως. Εναπόκειται στην πολιτεία να ενεργήσει ανάλογα.