Κλιμακώνεται η ένταση ...
των τελευταίων ημερών μεταξύ κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης και δυστυχώς εκείνο που δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα είναι η προοπτική της εκτόνωσης, αν και είναι προφανές ότι η διατήρηση της πολιτικής οξύτητας κάθε άλλο παρά εξυπηρετεί τους στόχους και τις επιδιώξεις της ελληνικής κοινωνίας.
Είναι κοινή επιθυμία του συνόλου του πολιτικού κόσμου αλλά και του ελληνικού λαού η απεμπλοκή από το μνημόνιο και η επανάκτηση σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό της διαχείρισης των οικονομικών μας από την εκλεγμένη κυβέρνηση του τόπου. Αλλά δυστυχώς, αν και ο στόχος είναι θεωρητικά κοινός, η πολιτική σκοπιμότητα δεν επιτρέπει την αναγκαία σε τέτοιες περιπτώσεις συμπόρευση και συνεργασία.
Και το αποτέλεσμα στις περιπτώσεις αυτές είναι προδιαγεγραμμένο. Οταν αντί για πολιτική συμπόρευση υπάρχει σκληρή πολιτική αντιπαράθεση και όταν η τακτική του ενός απορρίπτεται ή και υπονομεύεται από τον άλλο, τα μηνύματα που στέλνουμε προς τη διεθνή κοινότητα, τους εταίρους μας, αλλά και τις αγορές δεν είναι τέτοια που να υπηρετούν τους στόχους μας.
Δεν αποτελούν θεωρητικά ευρήματα οι εκτιμήσεις αυτές. Είναι αναπόφευκτες εξελίξεις, που ήδη κάνουν και την εμφάνισή τους στους χρηματιστηριακούς πίνακες και στις αγορές των ομολόγων, ανατρέποντας μέσα σε διάστημα εικοσιτετραώρων τα επιτεύγματα εβδομάδων ή και μηνών.
Δεν είναι σπάνιο το φαινόμενο για την ελληνική πολιτική πραγματικότητα. Βρισκόμαστε στην κρισιμότερη στιγμή της μεταπολιτευτικής περιόδου, έχουμε διαμορφώσει τις προϋποθέσεις για να ξεφύγουμε από τα ασφυκτικά δεσμά του μνημονίου, αλλά αποδεικνυόμαστε ανίκανοι να ξεφύγουμε από τις παγίδες των προσωπικών και κομματικών επιδιώξεων και επιθυμιών μας.
Αν τόσο μπορούμε, τότε το μέλλον ίσως και να μην είναι αυτό που αξίζει και δικαιούται ένας λαός που έχει υπομείνει τα πάνδεινα ελπίζοντας σε καλύτερες μέρες.