Στα γνωστά μας από σήμερα. Γιατί μπορεί να ...
υπήρξαν σημαντικές -και άνω του αναμενομένου- οι δημοσιονομικές επιδόσεις μας το προηγούμενο διάστημα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δικαιούμαστε να εφησυχάζουμε ή ότι έχουμε τη δυνατότητα να αγνοούμε τις ειλημμένες υποχρεώσεις μας.
Ιδιαίτερα όταν φιλοδοξούμε να μεταφράσουμε τις μέχρι τώρα επιτυχίες μας σε συγκεκριμένες φορολογικές και άλλες ελαφρύνσεις, που θα δώσουν τη δυνατότητα να αντιληφθεί ο απλός πολίτης ότι το «πάμε καλά» αφορά και τον ίδιο.
Απαραίτητη, κατά συνέπεια, προϋπόθεση είναι η εκπλήρωση των προαπαιτούμενων.
Και αυτονόητη η αποφυγή των όποιων τριβών στις τάξεις του υπουργικού συμβουλίου ή και μέσα στις κοινοβουλευτικές ομάδες των δύο κομμάτων που στηρίζουν την κυβέρνηση.
Και επ' αυτών ούτε υπάρχει ούτε είναι δυνατόν να υπάρξει δεύτερη άποψη.
Μόνο η εκπλήρωση των δεσμεύσεων που έχουμε αναλάβει θα μας δώσει το δικαίωμα να διαπραγματευτούμε με προοπτικές επιτυχίας τα όσα επιδιώκουμε και πρωτίστως, βεβαίως, τη ρύθμιση του χρέους έτσι ώστε να καταστεί βιώσιμο.
Αλλωστε, ο ανασχηματισμός δεν έγινε για να ανατραπεί η εφαρμοζόμενη πολιτική και να δοθεί η δυνατότητα στους νεοεισελθόντες στο κυβερνητικό σχήμα να προωθήσουν τις όποιες επιλογές τους και να ασκήσουν προσωπική πολιτική.
Αποκλειστικός στόχος της ανασύνθεσης της κυβέρνησης ήταν να καταστεί αποτελεσματικότερη και αποφασιστικότερη. Αυτό και τίποτε άλλο.
Και αυτήν την ιδιαιτερότητα οφείλουν τόσο ο Α. Σαμαράς όσο και ο Ευ. Βενιζέλος να την καταστήσουν σαφή προς όλους και κυρίως προς εκείνους που δείχνουν να έχουν διαφορετική άποψη. Εδώ που έχουμε φτάσει, οι μόνες πρωτοβουλίες που επιτρέπονται είναι εκείνες οι οποίες φέρνουν πλησιέστερα τον στόχο της απεξάρτησης από το Μνημόνιο.