Mια φορά και έναν καιρό ήταν ένα κατσικάκι. Επειδή ήξερε πως θα ...
καταλήξει σε αξιοσέβαστα στομάχια έγραψε επιστολές και τις έδωσε στον σεφ που θα το μαγείρευε και θα το έκανε νοστιμότατο. Το κατσικάκι ζήτησε από τον σεφ εκτός από το να διανείμει τις ονομαστικές επιστολές στους συνδαιτυμόνες να βάλει όλη την τέχνη του στο γαρνίρισμά του και στο στολισμό του με μια ακόμα λεπτομέρεια... Να αποτυπώνονται τα εξής: Miesens, NAM, Staalferror, WDH, KruppThyssen, Ναυπηγεία Ελληνικά ΑΕ.
Ο ίδιος ο σεφ σέρβιρε το υπέροχο κατσικάκι στους συνδαιτυμόνες, όπως αρμόζει σε τέτοιες περιστάσεις και τους μοίρασε τις ονομαστικές τους επιστολές. Μετά την παγωμάρα όταν όλοι διέκριναν όσα αποτυπώνονταν στην γαρνιτούρα, ο σεφ είπε: «Καλή σας όρεξη, ελπίζω να απολαύσετε αυτό το θεσπέσιο κατσικάκι αλλά θα σας παρακαλούσα προηγουμένως να διαβάσετε τις επιστολές σας. Ευχαριστώ.» Και αποσύρθηκε όπως του είχε υποδείξει το κατσικάκι κρατώντας την δική του επιστολή.
Οι επιστολές ανοίχτηκαν αργά, βασανιστικά και με φόβο. Ενώ διάβαζαν, όλα τα πρόσωπα συνοφρυώθηκαν. Τα στόματα άνοιγαν και ψέλλιζαν αυτά που διάβαζαν με έκπληξη. Όχι ότι δεν τα ηξεραν. Η μεγάλη τους έκπληξη ήταν που τα είχαν σε γραπτό λόγο.
Χαμηλόφωνοι διάλογοι άρχισαν να εξελίσσονται, ο καθένας με τους διπλανούς του. Σιγά-σιγά οι διάλογοι γίνονταν πιο έντονοι, πιο εξωστρεφείς. Ο σεφ ζήτησε από τον μετρ το στυλό του και άρχισε να τσεκάρει την δική του επιστολή. Συγχρόνως, οι διάλογοι μεταξύ των συνδαιτυμόνων γίνονταν εντονότατοι, όλοι άρχισαν να φωνάζουν. Συνεχώς ακουγόντουσαν ονόματα και ποσά. Χιλιάδες, εκατομμύρια ευρώ και πάλι ονόματα.
Ο σεφ δεν προλάβαινε να τσεκάρει πάνω στην δική του επιστολή παρά μόνο όταν εκτός από ονόματα και ποσά ακουγόντουσαν παραπάνω λέξεις σε μια πρόταση, όπως «Εμείς σας τα δώσαμε με προίκα 2 δισ. ευρώ για να τα εξυγιάνετε και να τα αναπτύξετε. Και τα κλείσατε!». «Εσείς δηλαδή δεν ξέρετε τι έγινε στο γραφείο μου στις 30/9/2006;» είπε αυτός με το μουστάκι. Και μετά πάλι ονόματα και ποσά. Βγήκαν τα tablet, ανταλλαγή email, μαγνητοφωνημένες συνομιλίες, βίντεο συνομιλιών σε γραφεία μέσα σε σουίτες κεντρικών πολυτελέστατων ξενοδοχείων.
«Συγνώμη, θα ήθελα την προσοχή σας παρακαλώ. Επιτρέψτε μου να σας διαβάσω την τελευταία σελίδα της δικιάς μου επιστολής», φώναξε ο σεφ προσπαθώντας να υπερκεράσει τις φωνές των συνδαιτυμόνων οι οποίοι όπως φάνηκε από την σιωπή τους, την περίμεναν ως μάννα εξ ουρανού για να τερματίσουν την φαυλότητα στην οποία είχαν υποπέσει.
«Σεφ, σίγουρα θα τσεκάρεις τα περισσότερα ονόματα που είναι στην δική σου επιστολή από όσα ειπώθηκαν από τους συνδαιτυμόνες που κάθονται ακριβώς πάνω από εμένα. Την λίστα αυτή μου την έδωσαν τα προβατάκια. Ασφαλώς και δεν γνωρίζουν και δεν μπορούν να αποδείξουν όλες τις λεπτομέρειες που θα ειπωθούν στο τραπέζι. Τα προβατάκια είναι σίγουρα πως οι παλιοί, πανάκριβοι λογαριασμοί δε θα κλείσουν ποτέ, παρόλο που οι ίδιοι πολιτικοί άρχοντες άνοιξαν καινούργιους. Άλλωστε, ποιοι πολιτικοί άρχοντες έχουν το ψυχικό και πνευματικό ανάστημα να το κάνουν;
Κανείς!
Όλοι οι πολιτικοί ηγέτες έχουν γίνει υποχείρια οικονομικών συμφερόντων.
Η ανθρώπινη άξια έχει μονάδα μέτρησης μιας παραποιημένης άξιας νομισμάτων και επιτοκίων...
Μια παράκληση μόνο από τα προβατάκια:
Μην μας βάλετε να σφακτούμε μεταξύ μας. Το κάνατε στα προβατάκια της πρώην Γιουγκοσλαβίας. Το κάνετε στα προβατάκια της Ουκρανίας ή Ρωσίας ή όπως τα ονομάζεται εσείς. Στα προβατάκια της Βενεζουέλας, της Σύριας, του Ιράκ, της Λιβύης, της Αιγύπτου, της Νιγηρίας...
Αν έχετε τόσο αναίσθητο στομάχι μετά από όσα εσείς είπατε… Καλή σας όρεξη… απολαύστε με.»
Και έζησαν αυτοί καλά και εμείς… μπεεεεε, μπεεεεε, μπεεεεε...
Πηγή:www.capital.gr