Το έδεσμα της παρηγοριάς σε χαλεπούς καιρούς.
Δεν είναι απλό σνακ. Είναι σήμα κατατεθέν, βαθιά συνδεδεμένο με την...
ελληνική κουλτούρα και καλή…παρηγοριά σε δύσκολους καιρούς. Ο λόγος για το δημοφιλές σουβλάκι που γίνεται αντικείμενο μελέτης και από την Wall Street Journal.
«Ό, τι είναι το χοτ-ντογκ για τους νεοϋορκέζους, είναι το σουβλάκι (ή αλλιώς γύρος) για τους Αθηναίους», ένα έδεσμα που αποτελεί κομμάτι της ελληνικής κουζίνας από αρχαιοτάτων χρόνων με αναφορές στον Όμηρο και στον Αριστοτέλη, γράφει ο συντάκτης του άρθρου, Στέλιος Μπούρας, επισημαίνοντας ότι αρχαιολογικά ευρήματα, δείχνουν ότι η επιχείρηση σουβλάκι μπορεί να πηγαίνει πίσω έως και 3.500 χρόνια.
Το άρθρο υπογραμμίζει ότι ολοένα και περισσότερα γυράδικα- ενίοτε αναφέρονται και ως «σουβλακερί»- κάνουν την εμφάνισή τους, σε πείσμα της κρίσης, την ώρα που διάσημες αλυσίδες φαστ-φουντ, όπως τα McDonald's κλείνουν καταστήματα.
Ακόμη και άνθρωποι που δεν είχαν ιδέα, επέλεξαν να ασχοληθούν με το αντικείμενο, όταν έχασαν την δουλειά τους, όπως π.χ. ο Γιώργος Φραγκιουδάκης, πρώην στέλεχος διαφημιστικής εταιρείας που χρεοκόπησε.
Ωστόσο, όλη αυτή η νέα μανία για το σουβλάκι, δεν περιορίζεται μόνο στο φαγητό, επισημαίνει το άρθρο. Είναι βαθιά ριζωμένη στον ψυχισμό των Ελλήνων. Είναι φαινόμενο, έχει γίνει τραγούδι, στάμπα σε μπλουζάκια, ακόμη και επιτραπέζιο παιχνίδι.
Δεν είναι τυχαίο - υποστηρίζει ο συντάκτης- ότι υπάρχει σελίδα στο Facebook για τους λάτρεις του σουβλακιού με περισσότερα από 15.000 «likes» και ιστοσελίδα με έναν κατάλογο 2.177 σουβλατζίδικων.
Μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις, σεφ έχουν αναλάβει να ανανεώσουν την παλιά κλασική συνταγή (πίτα-γύρος-πατάτες-ντομάτα, τζατζίκι) προσθέτοντας πιο «εξωτικές» γεύσεις, όπως μπέικον και...γαρίδες.
Πως εξηγείται όμως αυτή η τρέλα για το σουβλάκι; Κάποιοι την αποδίδουν σε έναν «καταναλωτικό πατριωτισμό» που ωθεί τους Έλληνες να ανακαλύψουν ξανά τα αγαπημένα, παραδοσιακά φαγητά τους.
Σίγουρα πάντως ο κύριος λόγος της δημοφιλίας, σχετίζεται με το κόστος. Το σουβλάκι είναι σαφώς το πιο φθηνό, γρήγορο έδεσμα που κοστίζει γύρω στα 2 ευρώ- ή και λιγότερο- και μπορεί να σε χορτάσει, συνιστώντας ιδανική νοστιμιά που μπορεί να φαγωθεί «στο πόδι».